من که عادت داشتم همه بزنن دورم
نمیخوردم با یه نفر بورم
تا تو پیدات شدو زدیم یکم الکلم
گفتم لابد دل میکنم یه شب از توام
من که تنها بودم حتی تو شب تولدم
من که سخت بود واسه ی همه تحملم
برات ساختم یه ورژن بهتر از خودم
دیدی چه عوض شدم
ولی تو نیومدی جلو یه قدم هیچوقت
با اسرار من رابطه تا انقدم پیش رفت
رو تو حساب کردم از اکسمم بیشتر
گفتم تو میمونی حتی همه برن عه پیشم
همه فکرای منفیو تو سرم کشتم
اون دستای کوچولوت که اومد تو مشتم
من نفهمیدم که ادما عوض نمیشن
به کوه یخ تکیه دادم خالی شد پشتم
بهار که رفت تو پاییزم روزام بی تو غم انگیزن
چن فصل تو موند کنارم نشکستمت یه بارم
ولم کردی رفتی اما بت دادم فرصت دوبارم
حتی برگشتنت انگا بازی بود گریه هات صحنه سازی بود
مثه شروعه اشناییمون انگار حستم به من مجازی بود
اگه مجبور شدی کنی یه جایی ریسک
تن نرو این ادما روشون حسابی نیس
نرو جایی که باهم میرفتیم یهو میبینی توییو شبو چشای خیس
اگه تکراری شدن برات همه از یه جا یه زنگ بزن بهمو معذرت بخواه
کلی حق دارم من به گردنت تو یه ردی ساختی عه منه سر به راه
مثه پروانه ها دورت گشتم تنها ترین گل دشتم
خندیدم نشکنه قلبت با این چشه پره اشکم
